منوچهر محمدي درباره وضعيت اكران فيلم ها در سينماهاي شهرستان گفت:
كيفيت سالن ها در بعضي از شهرستانها بيشتر به يك دخمه تاريك بي سليقه
شبيه شده است.
اين تهيه‌كننده سينما در گفتگويي با ايسنا، در پاسخ به پرسشي درباره
وضعيت اكران سينماهاي شهرستاني بيان كرد: در طي 20 سال گذشته متأسفانه
در يك روند نزولي از تعداد سالن هاي سينما در شهرستانها و به خصوص
شهرستانهاي كوچك كاسته شده و اين سالن ها به حالت تعطيل درآمده‌اند،
در دو سه سال گذشته نيز شيب اين تعطيلي بيشتر شده است.
وي درباره دلايل كم رونق بودن سينماهاي شهرستاني اظهار كرد: آنچه كه
مسلم است عدم دخل و خرج سالن هاي سينما در شهرستانها و مقايسه گردش
مالي با بسياري از مشاغل پايين دستي در اين زمينه و همچنين هزينه
سنگين تعمير و نگهداري سالن، حقوق پرسنل، مباحث بيمه و ماليات از
عواملي هستند كه صاحبان اين سالن ها را نسبت به بازسازي، تعمير و
ايجاد نوآوري در سالن ها بازداشته به نحوي كه كيفيت اين سالن ها در
بعضي از شهرستانها بيشتر شبيه يك دخمه تاريك بي سليقه درآمده است.
اين تهيه‌كننده سينما در عين حال خاطرنشان كرد: از سوي ديگر حضور جدي
رقبايي مانند ماهواره و همچنين گسترش روز افزون قاچاق فيلم هاي
سينمايي از ديگر عوامل بنيادي هستند كه مردم را در شهرستانها از سينما
گريزان كرده است.
محمدي سرعت عرضه فيلم ها در شبكه نمايش خانگي را نيز يكي ديگر از
عوامل كم رونق بودن سينماي شهرستاني دانست و اظهار كرد: عدم همزماني
نمايش فيلم در تهران و شهرستانها و به خصوص شهرستانهاي كوچك و تفاوت
زماني گاهاً يك ساله از آغاز نمايش فيلم و همچنين سرعت عرضه فيلمهاي
سينمايي در شبكه نمايش خانگي از ديگر عوامل كسادي و بي رونقي سالن
هاي سينما در شهرستانهاست.
اين سينماگر در پاسخ به سوالي درباره اينكه «آيا اقدامات موسسه
سينماشهر در شهرستانها توانسته وضعيت سالن‌ها را بهبود بخشد؟»، گفت:
ضمن احترام ويژه و قابل ستايش به آقاي مهندس مسچي - مديرعامل موسسه
سينماشهر - كه با تمام توان و علي رغم تنگناهاي اداري و بوروراتيك
تلاش زيادي جهت حفظ، نگهداري و بازسازي پاره‌اي از سالن ها در شهرستان
مي‌كند، بايد ذكر كرد كه تمامي اقدامات ايشان به مثابه عمل پزشكي است
كه تلاش مي‌كند با شوك و تنفس مصنوعي بيماري را كه توأمان دچار ايست
قلبي و مغزي شده و به بخش اورژانس آورده‌اند را زنده نگه دارد.
وي ادامه داد: واقعيت اين است كه چرخه اقتصادي سينما در ساليان اخير به
دليل بالا رفتن هزينه هاي توليد و همچنين هزينه تبليغات به گونه‌اي
است كه اساساً چاپ يك كپي 35 ميليمتري با حداقل هزينه يك و نيم ميليون
تومان براي سينمايي در شهرستان كه حداكثر فروشش براي هر فيلم به زحمت
به چند صدهزار تومان مي‌رسد (و گاه حتي كمتر از اين مقدار است)، عملي
بيهوده به نظر مي‌رسد.
محمدي با بيان اينكه كشور ما به 500 تا هزار سالن سينما احتياج دارد،
هشدار داد: با توجه به سير صعودي همه شاخص هاي سرمايه‌گذاري در كشور،
اگر امروز با تمام قوا آستين‌ها را بالا نزده و با عزم ملي حداقل بين
500 تا هزار سالن نسازيم، به نظر مي‌رسد در سال هاي آتي با بالا رفتن
شاخص هاي هزينه و نهاده هاي اصلي سرمايه‌گذاري در سالن سازي و
همچنين قيمت زمين و ساخت و ساز، ديگر هيچگاه نخواهيم توانست هيچ سالني
را در شهرستانها احداث كنيم.
اين تهيه‌كننده سينما خاطرنشان كرد: بسنده كردن فروش يك فيلم به تهران
و چند شهر بزرگ كه آن هم به نظر مي‌رسد روز به روز با توجه به قانون
هدفمندي يارانه‌ها، افزايش هزينه هاي توليد و هزينه هاي بالاسري
سينما مانند آب، برق و گاز در حال كاهش است، باعث مي‌شود در آينده شاهد
سير صعودي تعطيلي سالن‌هاي جديد حتي در مراكز استان ها باشيم.
وي با ابراز تأسف از اينكه هشدارهاي مكرر سينماداران درباره لزوم سرعت
بخشيدن به ساخت سالن هاي سينماي جديد در كشور، كارساز نيفتاده است،
گفت: اعلام اين هشدار، حداقل در ده الي پانزده سال گذشته توسط
سينماگران به دفعات مختلف تكرار شده اما متأسفانه گوش شنوايي براي اين
هشدارها وجود ندارد.
منوچهر محمدي در پايان اين گفتگو ادامه روند فعلي را منجر به نتايجي
نامناسب دانست و گفت: اگر روند فعلي سينماهاي شهرستاني ادامه پيدا كند
ما به دو نتيجه كاملاً قطعي و قابل پيش بيني مي‌رسيم؛ اول آنكه
توليدات بيشتر و بيشتر به سمت دولتي شدن پيش خواهند رفت و همچنين
حاكميت نگاه اقتصادي به فيلم‌ها و به تبع آن نزول كيفي آثار سينمايي كه
ناچارند به بازگشت سرمايه خود فكر كنند، بيشتر و بيشتر خواهند شد.
