آرشيو مقالات و نوشته هاي سينمايي   

علي سرتيپي درباره‌ وضعيت اكران فيلم‌ها در شهرستانها ابراز عقيده كرد: مجموعه از عوامل در سال ‌هاي گذشته باعث شده است كه اكنون وضعيت اكران در شهرستان‌ ها اسف بار باشد و اگر تمهيدي انديشيده نشود، وضعيت از آنچه كه مي‌بينيم بدتر خواهد شد.

اين‌تهيه‌كننده و پخش‌كننده سينما در گفتگويي با ايسنا، در پاسخ به پرسشي درباره علل وضعيت نابسامان اكران فيلم‌ها در سينماهاي شهرستاني، گفت:‌ دلايل مختلفي باعث به وجود آمدن چنين وضعيت بدي در سينماي شهرستانها شده است. فكر مي‌كنم يكي از دلايل كم رونق بودن سينماهاي شهرستاني تأثيرگذاري بيشتر ماهواره‌ ها در شهرهاي كوچك و شهرستانها است. به نظر مي‌رسد شبكه‌ هاي فارسي زبان بخشي از پتانسيل مخاطبان سينماهاي شهرستاني را گرفته‌اند.

سرتيپي در عين حال خاطرنشان كرد: همچنين نوع فيلمسازي ما بيشتر فيلمسازي تهراني است و اكثراً مخاطبان در شهرهاي كوچك با اين نوع فيلم ‌ها ارتباط برقرار نمي‌كنند؛ چرا كه تيپ سينماروهاي شهرستاني با تهراني‌ ها متفاوت است. در آنجا بيشتر، جوانان مخاطبان سينماها را تشكيل مي‌دهند و طبيعي است كه در اين حالت فيلم‌ هاي خانوادگي مانند «جدايي نادر از سيمين»، «زندگي با چشمان بسته»، «سعادت آباد» و «اسب حيوان نجيبي است» كه همگي در تهران پرفروش بودند، در شهرستانها كمتر با استقبال روبه رو شوند. وي همچنين گفت: حتي فيلمي مانند «ورود آقايان ممنوع» كه يك فيلم  كمدي است هم نسبت به تهران فروش بسيار كمتري داشت.

اين تهيه‌كننده سينما افزود: وضعيت اقتصادي كشور نيز در فروش فيلم‌ها در شهرستانها تأثيرگذار بوده است. ضمن آنكه مي‌توان تبليغات بسيار ضعيف را نيز از جمله دلايل ركود سينماها دانست.

سخنگوي انجمن پخش‌كنندگان سينماي ايران در ادامه‌ توضيح درباره‌ دلايل ركود سينماهاي شهرستاني به وضعيت كيفيت سالن‌ هاي سينماهاي شهرستان اشاره كرد و گفت:‌ متأسفانه كيفيت سالن ‌هاي سينمايي در اكثر شهرستانها بسيار پايين است و وضعيت به شكلي شده كه ما در شهرهاي غربي، شرقي و مخصوصاً شهرهاي مرزي تقريباً فروش فيلم‌ها را از دست داده‌ايم. اكنون تنها در مركز كشور و در شهرهايي مانند اصفهان‌، شيراز و چند شهر ديگر فروش داريم و اين موضوع در آينده مشكلاتي بيشتري را براي سينماي ايران در پي خواهد داشت.

سرتيپي در ادامه اين گفتگو در پاسخ به سوالي درباره اينكه «آيا فعاليت‌ هاي موسسه سينماشهر در سامان بخشيدن به وضعيت سالن ‌هاي شهرستاني موثر بوده است؟»، تصريح كرد:‌ فعاليت‌ هاي موسسه سينماشهر در سال ‌هاي اخير بسيار موفق بوده اما اين روزها فعاليت‌ هاي آنها كمي كُند شده است. وي در عين حال گفت: البته بايد گفت تنها دليلي كه سينماهاي شهرستاني در سال‌ هاي اخير توانستند نفس بكشند و به فعاليت خود ادامه دهند و حتي يكي دو سال خوب را در گيشه داشته باشند، فعاليت پيگيرانه و قابل توجه موسسه سينماشهر در ساخت، بازسازي سالن و تبليغات بود. فكر مي‌كنم اگر فعاليت پيگير اين موسسه نبود با فاجعه بسيار بزرگي در سينما مواجه مي‌شديم.

سرتيپي خاطرنشان كرد: موسسه سينماشهر در تهران نيز فعاليت بسيار خوبي انجام داده است. اكنون پرديس‌ هاي سينمايي، حدود 80 درصد از فروش فيلم‌ ها را تأمين مي‌كنند. بايد توجه كرد كه در شهرستان هم اگر فكري به حال ساخت و نگهداري سالن‌ هاي سينمايي نشود اوضاع بسيار بدتر از اين چيزي كه مي‌بينيم، خواهد شد.
مديرعامل «فيلميران» در پايان اين گفتگو بار ديگر تصريح كرد: در كل مي‌توان عوامل كم رونقي سينماهاي شهرستاني را در ساخت و بازسازي سالن‌هاي مناسب‌، كم بودن تبليغات، تأثير شبكه‌ هاي ماهواره‌اي دانست. سرتيپي همچنين گفت: بايد براي ساخت فيلم‌ ها به ذائقه‌ مردم شهرستانها نيز توجه شود.

مرتضي شايسته معتقد است: نداشتن سالن مناسب، پديده قاچاق فيلم، نقش ‌شبكه ‌هاي ماهواره‌اي و ضعف سينماي ايران چهار عامل اصلي اكران بسيار كم مخاطب، فيلم‌هاي سينمايي در شهرستانها هستند. اين تهيه‌كننده سينماي ايران در تشريح عوامل فوق، به نداشتن سالن مناسب در شهرستانها اشاره كرد و گفت:‌ وضعيت سالن ‌ها در شهرستان‌ها به هيچ وجه مناسب نيست. ما در حال حاضر نهايتاً 50 سالن سينما با كيفيت متوسط به بالا در شهرستان‌ ها داريم، در حالي كه براي اكران مناسب در شهرستانها به هزار سالن نياز است.

وي خاطر نشان كرد: اكنون در غرب كشور تنها سه چهار سالن مناسب داريم و ساير سالن‌ ها يا كاملاً از بين رفته‌ و يا از كار افتاده هستند. مگر يك سالن در شهرهايي مانند تبريز يا اروميه جوابگوي نياز مخاطب اين شهرهاست؟ متأسفانه در حال حاضر تنها شهرهاي اصفهان‌، رشت‌، شيراز‌، مشهد و كرج سينماهاي مناسبي دارند؛ در حالي كه در بسياري از شهرها يا سينما نداريم و يا اينكه سالن ‌ها به دليل فرسودگي از بين رفته‌اند.

عضو شوراي مركزي اتحاديه‌ تهيه كنندگان سينما در پاسخ به پرسشي مبني بر اينكه «بازسازي و ساخت چند سالن توسط موسسه سينماشهر چه تأثيري در اكران شهرستان‌ها داشته است؟» تصريح كرد: موسسه سينماشهر كار بسيار بزرگ و نيكويي كرده است. اگر اين موسسه نبود بسياري از سالن‌هاي موجود هم بسته و يا از بين مي‌رفتند. همين تعداد سالن‌ هايي كه ساخته و يا بازسازي شده‌اند به اقتصاد سينما كمك زيادي كرده‌اند اما باز هم تأكيد مي‌كنم ما در شهرستانها نياز به هزار سالن داريم.

اين تهيه‌كننده سينماي ايران ضمن يادآوري وضعيت اكران سينماها در دهه 60 و 70، يادآور شد: در دهه‌هاي 60 و 70، سينماهاي شهرستاني تقريباً دو و نيم، برابر سينماهاي تهراني فروش داشتند اما اكنون فروش شهرستانها نيمي از فروش تهران و يا حتي كمتر از اين حدود است! دليل اين موضوع را تنها بايد در تعداد سالن شهرستانها جستجو كرد.

شايسته در ادامه اين گفتگو از پديده قاچاق فيلم‌ها به عنوان يكي ديگر از معضلات اصلي عدم استقبال مخاطبان از فيلم‌هاي سينمايي نام برد و به ايسنا گفت:‌ شايد بتوان گفت قاچاق يكي از بزرگترين مشكلاتي است كه سينماي ايران در شهرستانها با آن دست و پنجه نرم مي‌كند. به عنوان مثال يك شركت پخش كننده آثار سمعي و بصري از شهري مانند تبريز كه يك كلان شهر است، تنها از يك اثر، تعداد 10 نسخه سفارش مي‌گيرد! معلوم است كه فرد با اين تعداد كپي مي‌خواهد فيلم را قاچاق كند. در كل فكر مي‌كنم قاچاق فيلم‌ها ضربات جبران ناپذيري را به سينماي ايران مي‌زند.

وي در ادامه ضعف سينماي ايران را از ديگر دلايل عدم استقبال شهرستانها از فيلم‌ ها دانست و ادامه داد: نكته‌اي كه بايد به آن اشاره كنم اين است كه فيلم‌هاي سينمايي بايد از قوت و قدرت بيشتري برخوردار باشند تا در شهرستانها با همين بضاعت اندك زيرساختي سينمايي، با استقبال روبه رو شود.

اين پخش‌كننده همچنين به نقش شبكه‌ هاي ماهواره‌اي در كم مخاطب بودن سالن‌ هاي سينما در شهرستان‌ ها اشاره و عنوان كرد: نمي‌توان نقش فيلم ‌ها و سريال ‌هاي ماهواره‌اي را در كم مخاطب بودن سينماهاي شهرستاني ناديده گرفت.

مديرعامل «هدايت فيلم» در بخش ديگري از اين گفتگو در پاسخ به اين سوال كه «با توجه به نياز سينماي ايران به ساخت تعداد زيادي سالن،‌ آيا دولت بايد به تنهايي سالن‌ سازي كند يا اينكه نقش بخش خصوصي نيز مي‌تواند پررنگ باشد؟‌»، گفت:‌ شايد دولت نتواند چنين بودجه‌اي زيادي را به ساخت تعداد زيادي سالن سينما اختصاص دهد، به نظرم سرمايه گذاران بخش خصوصي مي‌توانند در ساخت سالن سينما مشاركت كنند.

شايسته در پايان مطرح كرد: بايد به دنبال پاسخ اين سوال برويم كه چرا علي ‌رغم تسهيلات بسيار خوب دولت براي ساخت سالن ‌هاي سينما، كسي حاضر نمي‌شود در برج ‌ها و مراكز تجاري كه در همين شهر تهران ساخته مي‌شود، سالن سينما را نيز تعبيه كند؟ فكر مي‌كنم سرمايه گذاران احساس مي‌كنند كه علي ‌رغم تسهيلاتي كه داده مي‌شود، سالن ‌سازي با اتفاقات عجيب و غريبي كه در سينماي ايران مي‌افتد، صرف نمي‌كند.