اکران فیلم های «بدرود بغداد» با تمام ویژگی های آن و با نگاهی به جنگ
آمریکا و عراق از یک سو و اکران «گلوگاه شیطان» با نگاهی به سینمای
دفاع مقدس و جنگ، باز هم از عدم آشنایی این دوستان به چینش محتوایی
فیلم ها دارد و نمی توان دو فیلم با یک مضمون و حال و هوا را با هم به
اکران درآورد و اسم آن را گذاشت «تخصص در اکران فیلم!»
از منظر سانس بندی هم که این نوع روش، روش منحصربه فردی است که در
ایران ابداع شده و قرار است بازهم سینما را اختراع کنیم!
سانس بندی موجود نمی تواند سینماهایی که انتخاب شده اند را به پاتوق
تبدیل نمایند. دوستان عزیز از تجارب دیگر کشورها برای پیدا کردن روش
اکران این نوع فیلم ها استفاده کنند چون اکران فیلم در حوزه سینماداری،
یک روش بین المللی است و نمی توان برای هر کشور نسخه ای جداگانه نوشت،
سینما براساس سلیقه مخاطب شکل می گیرد نه بر اساس خواسته های
غیرکارشناسی دولتی یا صنفی یا خصوصی و یا...!
فیلم های منتخب گروه خاص باید حداقل های انتخاب این گروه را از منظر
کیفی و مضمونی داشته باشند و دارای نوآوری در همه زمینه ها باشد. الآن
متأسفانه سیاست بر اساس اکران حداکثری فیلم هایی است که توان حداقلی
جذب مخاطب را ندارند و اصلاً معلوم نیست چرا ساخته شده اند و سازندگان
آنها نیز مدام از مافیا و... دم می زنند. در حالی که باور ندارند این
روش فیلمسازی برای تلویزیون هم خوب نیست و با نگاه عقیدتی به سینما نمی
توان مردم را به زور به سینماها جذب کرد. سینما براساس جذابیت در مضمون
و تکنیک ساخت، معنا می یابد نه در تولید غیر کیفی. در تمام مضامین
الگوهايی داریم که این دو مولفه را به خوبی رعایت کرده اند و مخاطب را
به سینماها کشانده اند.
عدم اعلام فروش فیلم های گروه مخاطب خاص به معنای یک تحلیل برای تدبیر
در ادامه اکران نیست؛ این عدم اعلام به منزله نبود فروش حداقلی برای
این فیلم هاست که متولیان گروه را مجبور کرده است فروش را اعلام نكنند.
چنانچه می خواهید از فروش این فیلم ها مطلع شوید لطفاً به سایت
cinematicket.ir
مراجعه کنيد تا معنای استقبال مخاطب را از این گروه، با توضیحات فوق را
متوجه باشیم.
شیپور سینما را از سرگشادش ننوازید این شیپور همانند شیپورهای دیگر
باید نواخته شود!
